Para ijshockey Amsterdam
Vandaag stond de Clash van Amsterdam met Obelix tegen de Romeinen op het programma — of, om het in gewoon Nederlands te zeggen: Nijmegen Devils PHL – Amsterdam Tigers PHL.Op papier een gelijkwaardige tegenstander, wat een spannende wedstrijd beloofde te worden. Ware het niet dat Bas dit weekend een finale Floorball-toernooi met het Nederlands team speelde, waardoor Nijmegen iets krapper in de spelers zat.
Gelukkig heeft Bas zijn team niet voor niets in de steek moeten laten, want met zijn team NL rolstoelhockey werd hij… Tatataratada.. Wereldkampioen.. Bas, Namens alle spelers van Amsterdam waar je toch nog steeds een deel van bent van harte met dit mooie resultaat.
Gelukkig was de Amsterdamse selectie klein maar zeer gedreven:Jorg (G), Jurrian (C), Jojanneke, Mees, Kay, Joost, Simone en Richard.
In de kleedkamer bleek al snel dat para-ijshockey ook naast het ijs verrassingen kent. Zo ontdekten we dat half volle bidons met een eigen wil in een tas niet altijd de beste combinatie zijn. Na een kleine corrigerende aanmaning wisten we gelukkig alle ‘ontsnapte’ bidons weer in toom te houden.
Nog geen minuut gespeeld of Jurrian sneed dwars door de Nijmeegse verdediging en zette met een scherpe actie de 0-1 op het bord. Nijmegen — met versterking van enkele spelers van de Dordrecht Lime Kings — schudde het slaapzand uit de ogen en begon wat meer weerstand te bieden.
Maar Amsterdam had de smaak te pakken:
Einde van de eerste periode: een overtuigende voorsprong en een team dat zichtbaar plezier heeft.
Met een fruitsnack vullen de spelers hun energie weer een beetje aan zodat ze er weer vol tegenaan kunnen gaan.
De tweede periode start met wat technische uitdagingen aan de Bench kant soms letterlijk even zonder ondersteuning, maar het team laat zich niet van de wijs brengen. De techniek en ijshockey blijft een uitdaging. Aan het einde van de periode staat het 1-11 in het voordeel van Amsterdam, dankzij doelpunten van Jurrian, Jojanneke en opnieuw Jurrian.Nijmegen weet met een invaller, die pas zijn derde keer in de slee zat, hun enige doelpunt te maken. Een mooi moment voor de thuisploeg.
Amsterdam speelt in deze fase met meer rust en overzicht, zoekt de combinaties en pakt verdedigend sterk uit. Ook wanneer Jurrian en Mees even pauze nemen, houdt het team knap stand. Dat laat zien hoe goed de spelers gegroeid zijn in samenwerking en spelinzicht.
Bij de face-off van de derde periode kaatst de puck ongelukkig via een bounce precies goed voor Jurrian, die direct toeslaat: 1-12.De vermoeidheid slaat bij beide ploegen wat toe — zeker bij Amsterdam, dat met slechts twee wissels speelt — maar het team blijft vechten. De nadruk ligt op samenspel, verdedigend focus houden en vooral: de nul houden in deze periode. En dat lukt!
Terugkijkend zie ik dat deze groep steeds zelfstandiger wordt en op en naast het ijs elkaar ondersteund en zeker meeneemt in een sterke groei. Dat maakt mij trots en ik weet zeker dat ook de trainers Andre en Stephan daar echt zichzelf een flinke pluim voor mogen geven.
Na afloop drinken we samen met de scheidsrechters en enkele spelers van Nijmegen nog wat, en sluiten de dag af met een snelle snack en veel sportieve verhalen.
Amsterdam bedankt Nijmegen Devils voor hun gastvrijheid en de Lime Kings voor de ondersteuning. Dankzij jullie konden we een prachtige wedstrijd spelen — met mooie goals, veel teamwork en vooral: zichtbaar plezier in het para ijshockey.
Terwijl ik dit zit te schrijven blijken twee van onze spelers even in Den Bosch de wedstrijd Den Bosch – Amsterdam mee te pakken. Over echte liefhebbers gesproken. Morgen weer een training in Amsterdam nu even lekker chillen.
Met dank aan ijshockeyfoto.nl voor de foto’s van deze wedstrijd.
