Via het Wheelchair skills team komt Frank een keer kijken bij onze training. Hij is door Sjees een beetje gek gemaakt voor de sport para ijshockey en staat dan ook binnen een week naast het ijs te kijken. Wat blijkt, Frank wilde als kind al ijshockey gaan spelen en kent de sport al vrijwel helemaal. Eerste indruk, een hele leuke, vrolijke, wat drukke speler met een hoge dwarslaesie.. Hmmzz even rondvragen wat er kan bij onze bekende clubs en geen van deze clubs heeft daar ervaring mee. Het enige wat ze denken is dat dat niet kan..

Maar Frank is een uniek geval inmiddels bekend bij onze club, een hoge dwarslaesie is volgens velen een handicap waarmee je niet in een slee kan zitten.. Zeg nooit “dat kan niet” tegen Frank, daar zijn wij bij Para ijshockey Amsterdam inmiddels wel achter. Met een ijzeren wil en een partij doorzettingsvermogen waar je U met een hoofdletter tegen zegt. We passen een slee aan met brede ijzers, zetten de balans wat naar voren zodat achterover vallen extra lastig is en Frank gaat de eerst volgende training het ijs op. Het gaat veel beter dan ik had verwacht en Frank heeft er nu al lol in.

De eerstvolgende weken ijshockey gaan voor Frank zitten in, een beetje afstellen, dingen aan laten passen door het revalidatiecentrum en nog een paar keer trainen. Ondertussen is Frank al bezig met het bestellen van een eigen slee, huurt het materiaal bij Skating Betty, koopt nog wat losse extra dingen, para ijshockeysticks van Warrior en pakt elk uurtje ijs dat we hebben om te trainen. Iedere week is er vooruitgang en gaat het beter. Tijdens partijtjes blijkt hij zo fanatiek en kent het spelletje al zo goed dat ondanks een lage snelheid hij steeds op de goede plek staat en als hij de puck ontvangt stuurt hij deze met goede snelheid naar een medespeler of richting het doel.

Ondertussen is het sportbudget voor de rolstoelaanpassing voor ijshockey in de gemeente Utrecht er al door en kunnen we gaan bestellen. Dat is een record voor deze aanvraag. Als andere spelers daarvan horen grommen er een paar en vragen hoe hij dat allemaal zo snel geregeld heeft. Wij zien maar één ding, een blije Frank die binnen de groep al snel een plekje heeft veroverd en de sport waar hij zielsveel van houdt aan het beoefenen is. Dat is waar we het allemaal voor doen.

Tussen alle andere beslommeringen door het regelen van een Slee voor Frank, dat is me ook een dingetje. Bestellen, betalen, een heel pak documenten ontvangen en overeenkomsten invullen. Dan officieel invoeren, inklaringskosten en BTW betalen en dan zien dat het pakket naar Schiphol-Rijk is verstuurd. Dat is al heeeeeel dichtbij. Joepie.. Dan weer wachten, track en trace checken, 5 dagen na BTW de betaling. Bellen met verzender want het duurt nu wel erg lang. CS medewerkster: “Alles is correct, uw betalingen zijn verwerkt en hij staat te wachten op vrijgave van de douane”. Midden in de nacht een mail ontvangen van de verzender, uw pakket staat op het punt retour te worden gestuurd want de inklaringskosten zijn niet voldaan. Lekker 02:00 net voordat ik wilde gaan slapen. Om 08:15 wakker schrikken, track en trace code checken en zien dat het pakket van Schiphol-Rijk onderweg is naar Beek Limburg.. Nee….. dat is weer richting Luik, daar wil ik hem niet hebben was al zo blij dat hij daarvandaan naar Schiphol-Rijk was vervoerd. Een paar uur later is het pakket weer onderweg naar Schiphol-Rijk. Voor de zekerheid maar weer even de customer service bellen. Duurt gelukkig maar een uurtje dus dat valt wel mee. Dan het verlossende woord, nee alles is OK, die melding van Beek is een interne.. Het pakket is nu vrijgegeven maar was net te laat voor de route van vandaag. Dus morgen uiterlijk overmorgen wordt hij bezorgd.. Vrijdag komt de slee dan gelukkig eindelijk binnen.

Zaterdag Frank helpen die na zijn rituelen komt passen, achteraf heel blij dat ik al op de dag begonnen met het deels in elkaar zetten op basis van de slee die hij al gebruikt had. Dat scheelt me toch best wel tijd, mede doordat onze woonkamer nu niet echt de meest ideale plaats is als werkplaats. Maar wat even moet. Dat moet alles aanpassen, andere rugleuning, wel strap, geen strap. IJzers van het nieuwe model zijn toch weer smaller op de breedste stand dan de oudere ijzers. Dus toch maar weer omzetten van nieuw naar oud in dit geval. Wat in onze beleving vaak maar een cm of 2 maximaal is maakt in een slee een wereld van verschil. Iedere speler heeft een andere beleving en het lichaam van iedere speler stelt andere eisen aan het materiaal. Het is leuk, afwisselend en nooit hetzelfde maar een ding is altijd gelijk. Als de speler in dit geval Frank vertrekt is er een brede glimlach te zien. Dat maakt het werken met deze groep echt zo leuk.

Helaas is het seizoen ten einde en gaan we alleen nog een paar wedstrijden spelen en een toernooi in Frankrijk. Voor Frank is dat toernooi een beetje te vroeg, maar de wedstrijd op 21 april 2024 in Dordrecht tegen de Lime Kings gaat hij met zijn eigen nieuwe slee het ijs op. Ik ga proberen daar een mooie foto van te maken en plaats deze dan bij dit blog.