Ik help de para-ijshockey nu al een paar jaar met heel veel plezier en ben blij dat de groep nu lekker actief en behoorlijk snel aan het groeien is. Al een beetje vanaf het begin kriebelde het wel om ook een keer de slee te proberen. Maar het vinden van een helm waar mijn reuzen hoofd in past was niet zo makkelijk als ik dacht. In eerste instantie dacht ik dat mijn dikke bibs het probleem zou worden, maar wonder boven wonder was het mijn grote hoofd. Uitrustingen proberen te passen en ook een normale bodyprotector was wel een behoorlijke uitdaging. Langzaam begon ik het idee van me af te zetten dat ik het makkelijk kon proberen zonder extreem dure uitrusting aan te moeten schaffen of op maat te laten maken..

Totdat ik twee weken geleden de grote goalie bodyprotector nog een keer goed bekeek en zag dat daar zoveel elastiek en klittenband aan zaten dat daar nog wel wat rek in zat. Na een beetje wurmen zat ik erin en dat viel nog niet eens tegen. Destostron nam de kans meteen waar en gaf me een lekkere beuk midden op mijn lichaam. We weten allemaal dat dat wel een beetje aan kan komen, maar goed het ging, ik viel niet om en er was geen pijn dus dat was prima te doen. Ik weet dat een puck nooit en te nimmer met deze kracht zal aankomen dus het vertrouwen steeg een beetje verder. Temeer omdat een goalie helm een andere opbouw heeft en met een flexibele achterkant is het probleem van mijn rare grote hoofd makkelijker te overbruggen.

Alleen bij het passen van de aanwezige goalie helmen bij SkatingBetty was dat weer even een dingetje. Ze waren allemaal te smal en de grootste helmen zijn echt online ook nergens op voorraad. Getverderrie, dat is weer een tegenvaller. Maar onze grote vriend Toon gaf niet zomaar op en ging er in de dagen daarna even goed voor zitten. Ergens op de krochten van de ijshockey groothandels vond hij nog een grote goalie helm en bestelde deze meteen.. Met een blije, “He grote, er is een helm voor jouw kop onderweg” hing hij lachend de telefoon weer op.

Zondag 1e paasdag is er een wedstrijd tegen/met Liedekerke Lions en het aantal spelers dat van huis mag op 1e paasdag is niet zo groot dat er wel een tekort is. Ik zag mijn kansen schoon, met mij in het doel als vuurdoop kan het niet erger fout gaan dan met heel weinig spelers in het veld dus hoppa. Helm ophalen en op eerste paasdag om 06:00 de wekker zetten.. tenminste dat dacht ik toen nog zo makkelijk.
Ik haal de helm op en zoek het grootste Goalieshirt uit dat hij nog heeft liggen. Echt heel gaaf, want het is een hele oude. Nog snel ander elastiek erin zodat er iets meer steun is.

De avond voor de wedstrijd is de spanning toch wel een beetje aanwezig, ik kan niet echt denken aan slapen en dat op de dag dat ook de klok nog eens een uur vooruit gaat.. Dus echt lang slapen, nee dat gaat hem niet worden. Koken en bakken maakt me rustig, dus voor het team besluit ik nog even wat lekkers te malen.. Uiteindelijk lig ik om 01:00 op bed en gaat de wekker gelukkig pas na 5 uur slapen. Even snel iets ontbijten en met z’n drieën onderweg Stephan ophalen. Als we wegrijden zien we dat er een file is en we eigenlijk bijna een half uur te laat gaan arriveren in Liedekerke Lions. Desmond rijdt gelukkig dus we zijn prima op tijd, zelfs na in de haast net de laatste afslag te missen omdat we een beetje aan het keten en lachen waren onderweg.. Gezonde spanning zoals ze dat noemen.

Liedekerke Lions is een leuke kleine club met gezellige mensen en hele jonge spelers. Helaas zijn er een paar aan het revalideren dus hebben ze er niet echt heel veel. Jorg besluit de eerste twee periodes hen te versterken zoals het een echt sportman en ijshockeyspeler betaamt. Spel en ijstijd voor alles.

Ik hijs me in mijn uitrusting, waarschijnlijk was het handiger geweest als ik dat thuis ook even een keer had gedaan voordat we hier naartoe gingen.. Maar goed, ik moet het er nu maar even mee doen. Iets met “Verstand komt met de jaren, behalve bij mij”.. In de kleedkamer op de rubberen vloer test ik even de balans in de slee, ik kan lekker hangen en glijd niet weg. Dus voel ik me een hele pief. Snel het ijs op in de slee, legguard aan en even wiebelen.. Fout, ijs is glad en hoppa daar ga ik al.. Even met mijn neus op de feiten gedrukt worden al binnen 1 minuut op het ijs. Met wat gedoe en hulp van Stephan zit ik in de slee. Hij duwt me even naar de andere kant en ik zit er klaar voor in het doel.

Op het moment dat ik zit realiseer ik me dat ik eigenlijk niet goed weet wat ik wel en niet kan doen en dat je als goalie helemaal niet zoveel ziet als je van buiten het veld denkt. Ik heb een dode hoek die groter is dan de grootste vrachtwagen waar ik ooit in heb gereden. Dat is even wennen.. Maar goed met de toppers voor me maakt ik me nog steeds niet druk. In de eerste en tweede periode heb ik niet zoveel te doen gehad anders dan het spel van beide teams van heel dichtbij voorbij zien komen.

De beleving van de jonge spelers van Liedekerke Lions is geweldig, ze scoren en juichen alsof ze de Stanley Cup gewonnen hebben. Prachtig om te zien. De spelers zijn jong, maar spelen goed over en kijken goed naar elkaar. Daar kunnen wij als volwassen team nog wel een hoop van leren. De stand is niet belangrijk, wat belangrijker is dat we extra ijs hebben, de meeste spelers van vandaag ook straks naar de NEPIHL gaan en zo extra samen kunnen trainen.Onze nieuwste spelers hebben nog weinig wedstrijden in de armen en dan is iedere minuut belangrijk.

In de derde periode gaat Jurrian wisselen met Jorg en dus komt die snelheidsduivel en goaltjesdief tegenover mij staan. Met in zijn rug 4 snelle fitte en ondanks het niet kunnen wisselen nog steeds frisse en bloed fanatieke spelers van Liedekerke Lions .. In de pauze van de 2e en derde periode overleg ik even met Anna, haar kennis van het spel is verbluffend en ik kom er daar pas achter dat ik dus eigenlijk de verkeerde slee onder mijn billen heb. Technisch gezien zal ik dat in een ander blog uitleggen. Maar het verklaard wel dat ik met twee tegen schoten werkelijk op goal er ook gewoon 2 heb doorgelaten.

Alhoewel de slee de verkeerde is, ga ik anders in het doel staan en benader de spelers vanuit een andere hoek. Meteen merk ik dat ik meer zie en beter kan anticiperen op aanvallen. Daar komt Jurrian voor de eerste keer al aan. Ik bedenk dat hij mij gaat laten schrikken en op dat moment schiet hij de puck keihard vol tegen mijn vizier. De reflex die ik probeer te voorkomen komt er toch. Grrrr… De vallende puck is zijn prooi en de rebound gaat erin. Maar ik had de eerste, dus dat ging al beter. Daarna heb ik er nog een paar kunnen stoppen en er gingen er ook nog een paar in. Maar ik heb nu wel het gevoel dat ik meer meedoe dan de eerste twee perioden. Met verdedigers voor me die er alles aan doen de schoten te blokken. Dat geeft wel een goed gevoel. Anna die zich gewoon in de baan van het schot gooit, net als Joost, Kay, KJ en Desmond. Ik zal vast een actie vergeten zijn. Sorry dan daarvoor ..

Dan gooi ik mijzelf uit de slee en bij het terug willen stappen val ik achterover en lig als een schildpad op het ijs. Ik moet er net als Jorg en de rest van het team zo om lachen dat ik de slappe lach krijg en even niet meer overeind kan komen.. Heerlijk, dat is hoe sport moet zijn. Vol knallen en lachen .. Ik ben de score echt even kwijt en daar gaat het mij ook helemaal niet om. Iets van 6-12 of 5-12 Dus Jurrian gaat naar huis met het gevoel dat hij verloren heeft en daar gaat het om. (hahaha)

Liedekerke Lions heeft ons super opgevangen met broodjes drinken en een hele warme club laten zien. Hopelijk zien we elkaar met meer regelmaat en ik ben echt benieuwd hoe lang het duurt voordat deze jonge tijgers ons alle hoeken van het ijs laten zien. Want dat gaat ongetwijfeld gebeuren. Dank voor deze heerlijke dag en hopelijk tot snel.

Ik kan niet wachten op de nieuwe goalie slee die kennelijk het model is dat mij ook beter gaat passen. Voor nu Jurrian, Jorg, Anna, Joost, Mees, Kay, Desmond, KJ, Stephan en Isa bedankt voor deze prachtige ervaring en ik vind het vooral zo tof dat ik nu een keer een wedstrijd ijshockey heb kunnen spelen met Desmond samen op het ijs.