Para ijshockey Amsterdam
Vandaag, ja wat moet ik daar nu over zeggen, wat een vreemde start van de dag. Laat op zondag spelen in Dordrecht tegen de Lime kings terwijl het seizoen eigenlijk al een beetje voorbij is. Weer op goal moeten omdat de vaste Goalie Jorg er niet bij kan zijn en Jay met blessures thuis zit. Ik heb na de wedstijd tegen Liedekerke gezien dat zonder trainen in een goal gaan staan met ijshockey echt een lastige opdracht is. Je denk het spelletje te snappen vanaf de zijkant, maar in het veld gaat het allemaal toch anders.
Dus na de wedstrijd in Liedekerke wist ik een ding zeker, een traditionele goalie slee gaat hem voor mij niet worden. Als ik daarin zit is mijn dode hoek te vergelijken met een vrachtwagen en ik heb werkelijk geen idee wat er rechts van mij onder een hoek van 35-40 graden allemaal gebeurt. Gelukkig hebben we van een enthousiaste fan een prachtige donatie mogen ontvangen. (Daarover in dit aparte blog meer.) Alleen die bestond nog uit een bergje onderdelen. Aan de sleutel dan maar en heel snel..
Onderweg naar Dordrecht ging het niet allemaal en zeker niet voor iedereen even soepel, vertragingen en nog wat andere ongemakkelijkheden met materiaal maar we kwamen er.. Een beetje materiaal en speler met een vertraging, maar goed dat is wat het is, ze zeggen immers niet voor niets “Hoe dichter bij Dort, hoe rotter het wordt.” Eenmaal op de ijsbaan was dat gevoel gelukkig snel weer voorbij, een ijshockey toernooi dat net was afgelopen voor ons en de kleedkamer die we kregen toebedeeld stond vol met een mooi stapeltje bierkratjes. Dus het was vast een hele gezellige boel geworden die afgelopen 3 dagen. Het ijs is ook nu weer lekker hard en dat is weer even wennen.
Met de spelers van vandaag: Anna, Annemarie, Jojanneke, Jurrian, Mees, Leon, Desmond, Frans, Joost, Kelvin en ondergetekende op goal. Hadden we toch mooi maar weer twee hele lijnen op het ijs. Ha, die zagen we vorig jaar niet aankomen. Zelfs met een ziekenboeg met Hiske en Jay en de verhindering van Kay, Jorg en Kees Jan is dat toch een mooi resultaat.
Ook nu weer ging het combineren weer beter dan de keer daarvoor, het elkaar vinden begint nu echt steeds beter te gaan en dat maakt het spelen voor iedereen steeds leuker. Als een tegenstander een van de spelers een beetje te hard aanpakt zet een van de anderen dat gewoon even recht en dat is mooi. Deze groep wordt steeds meer en meer een team waar ik echt trots op ben. Nu om het weer helemaal van achteraan te zien en mee te maken is het toch allemaal weer leuk en mooi om te zien.
De score was uiteindelijk 3-1 en dat is balen maar ook wel een beetje te verwachten, we hebben veel nieuwe spelers die nog maar net in de slee zitten en nog veel moeten leren. Als er dan een paar snelle spelers ontbreken merk je dat direct. En zeker met een goalie die niet een keer heeft kunnen trainen, weer van materiaal wisselt en dan ook nog materiaal aan het uitzoeken is. Ach, doelpunten zeggen nu even niets. We hebben een hele goede wedstrijd gehad waarin iedereen weer even heeft kunnen trainen voor de NEPIHL wedstrijden van volgende week.
Eigenlijk in een woord samen te vatten,
en dat TROTS is heel bewust in hoofdletters.
Terwijl ik dit schrijf wordt de kermis achter ons huis opgebouwd dus van slapen gaat het de komende dagen niet komen.
Helaas hebben we zelf deze keer geen foto materiaal kunnen maken.. Zodra ik er nog een paar ontvang zal ik deze toevoegen aan het blog.
